Bahasa kebangsaan: belum berdaulat lagi?

Seingat saya kempen mendaulatkan bahasa kebangsaan (Bahasa Melayu) telah dimulakan sejak 50 tahun lagi ketika saya masih bersekolah rendah. Namnum kini setelah lebih 50 tahun kita merdeka, nampaknya kempen-kempen serupa perlu dijalankan lagi. Bulan Oktober ini dijadikan bulan kempen bahasa kebangsaan.

Satu sudut, bahasa kebangsaan telahpun dapat diterima dan diamalkan dengan baik. Buktinya generasi muda kini telah dapat betuutur dan menulis dengan baiknya dalam bahasa kebangsaan. Ketika kita mendengar mereka bertutur, kita tidak dapat membezakan siapakah mereka, dari suku kaum mana mereka. Lidah mereka fasih menuturkan bahasa kebangsaan. Inilah kesan pendidikan daripada sistem pendidikan kita. Inilah generasi bangsa Malaysia yang kita harapkan dapat menampilkan imej orang Malaysia (tak kiralah samada kita perlu ada 1 Malaysia ataupun tidak).

Di peringkat rakyat jelata, bahasa kebangsaan telahpun dituturkan baik secara sempurna atau secara kurang sempurna oleh semua suku kaum di Malaysia terutama ketika mereka berkomunikasi. Proses ini terjadi sendiri kerana kita tiada pilihan melainkan menuturkan satu bahasa yang dapat diterima semua aorang Malaysia. Contoh terbaik ialah masyarakat di Sabah dan Sarawak. Oleh kerana mereka terdiri daripda suku kaum yang berbilang, maka meeka terpaksa mencari satu bahasa unbtuk membolehkan meeka berkomunikasi sesama sendiri. Alhirnya mereka dapat menuturkan bahasa Malaysia dengan baik. Ini terjadi secara natural atau alami.


Oleh itu kempen bahasa kebangsaan yang ditonjol-tonjolkan setelah lebih 50 tahun merdeka ini meninggalakan kesan yang kjurang sihat kepada pemikiran kita. Apakah sehingga kini kita masih lagi tidak mampu berbahasa Malaysia? Atau apakah kerana kita masih mengagungkan bahasa antarabangsa (kebetulan pula ia bahsa penjajah kita) hingga kita seolah=olah dibelit oleh rasa takut dan rasa bersalah kerana lemah bahsa Inggeris? sehinga kita meremeh dan mengenepikan bahasa kebangsaan sendiri?

Kecenderungan merendahkan bahsa kebangsaan sering terjadi ketika kita terlalu berpolitik. Kiranya adapun usaha untuk mendaulatkan bahasa kebangsaan, ia adalah usaha probokasi politik di kalangan ahli-ahli politik yang mahu meraih sokongan suku kaumnya. Kita lihat kecenderungan setengah pemimpin politik berbangga menuturkan bahasa Inggeris ketika menegakkan 1 Malaysia. Mereka mungkin 'perasan' seolah-oleh mereka sedang berpidato di hadapan masyarakat antarabangsa, padahal di hadapan mereka adalah 100 peratus rakyat Malaysia. Inilah antara sikap mundur yang menghalang usaha memuliakan bahasa kebangsaan kita sendiri.


Apakah dengan memuliakan bahasa kebangsaan, menghalang kita daripada maju dalam bahsa antarabangsa. Betapa ramai rakyat daripada latar belakang berpendidikan kebangsaan, malahan pendidikan Arab, agama dan sekolah jenis kebangsaan, yang dapat menguasai ilmu ke peringkat tertinggi. Bahasa Inggeris mereka tidak juga berbeza dengan mereka daripada aliran sekolah Inggeris.